Бүгін мен өзімді Марфуға Шапиянның блогына жазған ғибратты оқиғасындағы қарт ақсақалдың жеміс ағашындай сезініп отырмын. Алланың қалауымен ауыз бекітіп, ішкі жан дүниемдегі толассыз жауған нәпсінің "жемісі" өзінен өзі тыйылғандай. Кешегі Бақыт пен бүгінгі Бақыттың айырмашылығы жер мен көктей. Аузымды бекітіп, бүкіл арам ойдан, сөзден сап тыйыла қалғанымды сезініп отырмын.  Қызылжар қаласы әдетте, ақ қайыңымен жайқалып өскен сары бидайымен және салқын ауа райымен белгілі. Биылғы жаз да үйреншікті салқын болуы тиіс көрінген. Бірақ Құдайдың жазғаны басқа. Кешеден бері күн күрт ысып кетті....